تبدیل ضایعات غذایی به نایلون

نایلون های زیستی در نتیجه فرایندی روی مواد گیاهی ایجاد می‌شوند که طی آن مولکول‌ های کوچکی به نام مونومر ساخته می‌شوند، و از اتصال این مونومرها پلیمرهای طولانی تولید می‌شود که نایلون را می سازد. به رغم این که مواد حاصله عموما تجزیه پذیرند و در نتیجه این ماده جایگزین سبزتری برای نایلون‌ های معمولی (حاصل از نفت خام) است، اما روش تولید نایلون  های زیستی با انتقاد های زیادی مواجه است. ایکر بایر از موسسه فناوری ایتالیا در جنوا، می‌گوید که تولید نایلون های زیستی چند مرحله‌ ای است و انرژی زیادی را می‌خواهد و در این فرایند اغلب از محصولاتی همچون سیب زمینی و ذرت استفاده می‌شود که کاربرد اصلی آنها به عنوان غذا است.

اما به گزارش نیوساینتیست، شاید راه بهتری هم وجود داشته باشد. بایر و همکارانش در حال بررسی فرایند تولید سلوفان از طریق حمام‌های چند گانه اسید و باز بودند؛ سلوفان یک ماده (نایلون شفاف) با بنیان سلولوزی است (سلولز هم تشکیل‌ دهنده دیواره‌ های سلولی گیاهان است). آنها کشف کردند که حل کردن سلولز موجود در کتان و شاهدانه در تری‌فلورواستیک اسید که یک ماده شیمیایی معمولی است، آن را به طور مستقیم از شکل کریستالی طبیعی‌اش به یک فرم بی‌ شکل تبدیل می‌کند که بدون نیاز به پردازش بیشتر می‌تواند مانند نایلون قالب گیری شود.

از دیگر مقالات هم دیدن کنید

نایلون نعناع، جعفری و دارچین

در مرحله بعد، دانشمندان سعی کردند این فرایند را روی ضایعات سبزی و صیفی همانند سبوس برنج، پوسته کاکائو و ساقه‌های اسفناج و جعفری دور ریختنی یک شرکت ایتالیایی انجام دهند که سبزیجات را برای استفاده در نوشیدنی‌های گیاهی و پاستاهای رنگی تبدیل به پودر می‌کند.

بایر می‌گوید: «بخش‌هایی از گیاهان وجود دارد که ما تمایلی به خوردن آن نداریم. همگی‌ آنها را می‌توان به راحتی تبدیل به نایلون های مفید زیستی کرد، و آن هم با خواص متفاوت بسته به ماده سازنده: مثلا نایلون با حالت لاستیکی‌تر حاصل از اسفناج، یا یک مدل سفت‌تر حاصل از سبوس برنج.»

سختی و کشسانی مواد جدید در مقایسه با نایلون های زیستی فعلی و نایلون های سنتی متفاوت است. آنها همچنین می‌توانند خواص گیاه اصلی را داشته باشند، به این معنی که نایلون جعفری می‌تواند خواص آنتی‌اکسیدانی داشته باشد یا نایلون دارچین می‌تواند خاصیت ضد باکتریایی داشته باشد.

ایزابلا رادکا از دانشگاه ولورهامپتون انگلستان می‌گوید: «این نایلون ها خواص خوبی دارند. ما ضایعات بسیاری تولید می‌کنیم، و هر شیوه‌ای که بتوانیم به کمک آن، بخشی از ضایعات خود را تبدیل به مواد مفید کنیم، ارزش فکر کردن را دارد.»

پاول ماینز از شرکت بیومی بیوپلاستیک در ساوت‌ همپتون انگلیس، می‌گوید که ممکن است انجام این کار در مقیاس تجاری به راحتی تولید این ماده در آزمایشگاه نباشد و محصولات حاصل از این ضایعات کیفیت‌ های متفاوتی داشته باشند.